zondag 16 november 2014

De Mainstream Media

U was gewaarschuwd voor Perdiep Ramesar



Je hoeft geen journalist te zijn, laat staan “journalistiek” gestudeerd te hebben (hemeltje, die scholen leveren vooral slome sukkels af inmiddels, sukkels die liever voorlichter worden), het helpt wel.
Ik zou mijzelf geen journalist willen noemen, maar ik ben wel redacteur geweest bij diverse nieuwsmedia. (En nog tenslotte, bij Krapuul is het niet direct duimendraaien). Helpt het? Gewoon je gezonde boerenverstand gebruiken, zoals (oud-)collega Keira placht te schrijven, is al meer dan genoeg.
De roze maffia kan nu blijmoedig kraaien dat zij een “scoop” hebben dat Ramesar een charlatan is, spijtig voor hun, ik was ruim vier jaar eerder – en ze moeten dan toch ook de sporen van hun corpsballeninstemming met zijn sjariadriehoekverhaal wegwerken. Wat niet zal helpen, screenshots en dergelijke, weet u wel. Ach weet u, dat klopt dan wel weer over “wit privilege”: “gekleurde” mensen die het Wildersverhaal meejengelen hebben geen vrienden in die kringen, echt niet.
Dit was een van mijn vroegste stukken hier op Krapuul. Ik herinnerde het mij al niet eens meer, maar het ergste moest nog komen met die Perdiep Ramesar. Niet het stuk over die “krakers” die hun verleden zo van zich afgeschud hadden doet hem blijkbaaar de das om, al had de toenmalige hoofdredactie of eindredactie (als ze die nog hebben daar bij Trouw) toen al ernstige vraagtekens moeten zetten. Maar ja, als het er om gaat “links” en De Moslims in een kwaad daglicht te stellen dan moet je natuurlijk je prachtverhaal vooral niet doodchecken.
En dan sta je dus alsnog voor gek, en moeten er heusche professoren aan te pas komen om te kijken of en hoe Perdiep Ramesar heeft gelogen.
Maar Elma Drayer blijft zitten, daar kunt u van op aan. Die hoeft werkelijk geen ogenblik te doen of ze er op uit gaat voor een reportage. Zij kan straffeloos drijven op de duimzuigerij van Perdiep Ramesar.
U was gewaarschuwd. Het woord van deze dag.
- See more at: http://www.krapuul.nl/overig/blog/658755/u-was-gewaarschuwd-voor-perdiep-ramesar/#sthash.rdFI2Ksk.dpuf



De lange duim van een Trouwjournalist


Zwarte kaarsen steken zij op, in de nacht van 30 september op 1 oktober. Het kraken is nu illegaal, het is voorbij. Het is deksels mooi geweest.
De man die het woord voert, is de Groninger Wiljan en is 43 jaar, jurist en beleidsambtenaar. De drie anderen, Geerten (44, leraar maatschappijleer), Lutger (41, socioloog) en Henk (43, bestuurskundige en ambtenaar) komen uit Nijmegen, Amsterdam en Assen.
Wat een namen! Wat een beroepen! Onze steunpilaren van de maatschappij kwamen in het kraken terecht aan het begin van hun studententijd, dus pakweg twintig jaar geleden of iets meer. Dan schrijven we 1990 of net iets eerder.
Het waren vooral de ’rode’ steden die meer kraakactiviteiten hadden, stellen de vier mannen. „Groningen was links, Nijmegen zeer links, wat ook gold voor Amsterdam. Studentensteden trokken ook meer ideologische strijd aan met al die opstandige studenten die net hun puberbroeken waren ontgroeid. Tegenwoordig is het ideologische, dat idealistische eraf. Het gaat niet meer om het sociale, het gezamenlijke. Het gaat puur om woonruimte, en bravoure”, meent Geerten.
1990, opstandige studentenkrakers? Nee, toch eerder.
„Wij komen uit de tijd dat er werkelijk problemen waren in de steden. Er was grote leegstand in de jaren tachtig. Er heerste een crisissfeer, mensen waren ontevreden. Iedereen beschuldigde de overheid daarvan. Hele gezinnen kwamen op straat te staan, studenten vonden geen woonruimte. Krakers wachtten daar niet op. Wij namen gewoon leegstaande panden in. Hoe kon het zo zijn dat mensen aan het creperen waren, terwijl er zoveel panden onbewoond waren. We betichtten de overheid van klassenjustitie, dat ze alleen zorgden voor de rijken. En, natuurlijk kwam het bekende cliché voorbij: de rijken worden rijker en de armen armer. Maar dat gevoel hadden wij ook werkelijk”, vertelt Wiljan.
O, dus de heren waren actief in de jaren tachtig, in de crisissfeer van no future weet je wel. Toen de mensen ontevreden waren. En hele gezinnen op straat gezet werden.
De vraag is wel: hoe kun je aan het begin van de studie gestaan hebben, in het holst van de crisisachtige jaren tachtig actief in “de kraakbeweging” geweest zijn en intussen nog begin veertig zijn in 2010?
Buiten wordt het al bijna licht. De vier zwarte kaarsen zijn bijna opgebrand. De mannen zijn moe. Als ze horen dat er in Amsterdam rellen zijn geweest tussen krakers en de politie, schudden ze hun hoofd. „Terwijl er zulke goede huisvestingsregelingen zijn, zoals anti-kraak en sociale huurwoningbouw. Nu kun je beter dan ooit praten met de corporatie of de gemeente. Vechten met de politie is uit de tijd. Dat moet ophouden. Ons land heeft ernstiger problemen. Deze crisis is anders dan toen, ook politiek gezien. Dit gaat om onze portemonnee, veel minder om de stenen. Het heeft geen zin meer om die te werpen richting het bevoegd gezag. Mensen worden echt niet meer zomaar op straat gezet”, zegt Wiljan.
Gezonde en goedgeïnformeerde bejaardentaal van lui die blijkbaar pakweg op hun veertiende, dertiende gingen studeren en kraken.
Tijd om naar het werk te gaan, heren.
Hoe knipoogt een ambtenaar, weet u wel?
De schrijver van dit alles heet Perdiep Ramesar, in het ochtendblad Trouw..
Let op deze naam, er zit een ferme duim achter waar nog wel meer uit zal komen.
- See more at: http://www.krapuul.nl/overig/blog/14730/de-lange-duim-van-een-trouwjournalist/#sthash.MYMOjblC.dpuf




Geen opmerkingen: