Verrassing dezer dagen in de Libanese hoofdstad Beiroet. Normaal ging de Libanese president Michel Sleiman vandaag op bezoek gaan bij de Saoedische koning Abdullah bin Abdel-Aziz en ongetwijfeld ook bij prins Bandar bin Sultan, chef van de Saoedische veiligheidsdiensten en man achter de jihadistische oorlog tegen Syrië.
Regeringscrisis
Maar dat bezoek werd geheel onverwacht uitgesteld tot een latere onbepaalde datum. Dit uitstel kwam er na een bezoek van de Saoedische ambassadeur aan de Libanese president. En nochtans is er tussen beide heren veel te regelen.
Saoedi Arabië heeft immers mede met de VS en Israël een grote invloed over de Libanese politiek. De Maart 18 Beweging met daarin de Toekomstbeweging geleid door de Libanees-Saoedische clan van Saad en wijlen president Rafik Hariri kan immers gezien worden als de pionnen van de Saoedische salafisten in de Libanese politiek. En die clan is na Hezbollah de sterkste groep in het land.
Zo is er in Libanon als zes maanden een regeringscrisis met zowel een ontslagnemende regering onder leiding van Najib Mikati en een regeringsformateur Tammam Salam. Het bezoek van Sleiman moest hier een oplossing bieden.
Hassan Rouhani - Iraans president
Hassan Rouhani, de Iraanse president wordt in onze media plots voorgesteld als een ‘man waarmee zaken kan gedaan worden’. Nochtans verschilt zijn discours amper van dat van zijn voorganger Mahmoud Ahmadinejad die men zag als een extremist en een dictator.
Als gevolg van het door de vroegere Franse kolonisator opgedrongen politiek systeem dient een Libanese regering steeds te bestaan uit alle grote geloofsgemeenschappen, zijnde christenen, druzen, soennieten en sjiieten. Wat betekent dat beide politieke groepen steeds vertegenwoordigd zijn. In de Maart 18 Beweging zitten vooral soennieten, in de Maart 8 Beweging vooral sjiieten.
De Hajj
De reden voor het uitstel blijkt nu het voor volgende maand voorziene bezoek van de Iraanse president Hassan Rouhani aan Mekka. Die voelt plots de hoge nood om deel te nemen aan de Hajj, de jaarlijkse bedevaart voor moslims naar de heilige stad Mekka. 
Daarbij zou hij ook op bezoek gaan bij koning Abdullah om een aantal problemen tussen beide landen te bespreken. Een meer dan merkwaardig bezoek. Na de machtsovername door de ayatollahs in Iran in 1979 ontstonden er in Mekka gevechten tussen Iraanse pelgrims en Saoedische militairen.
De fundamentalistische vorsten zagen zich plots aangevallen op hun religiositeit en dat namen deze bewakers van de heilige steden Mekka en Medina niet. De relatie tussen beiden ging dan ook van kwaad naar erger.
Uit de dossiers van Wikileaks weten we dat Saoedi Arabië, samen met Israël, de VS onder druk zette om tegen Iran geweld te gebruiken en de regering daar ten val te brengen. Het vorstendom ziet zichzelf zowat als de regionale baas die samen met Israël en voor rekening van de VS er controle over de zaak moet houden. Maar Iran is hier een stoorzender die men uit de weg wil ruimen.
Militaire alliantie
Joden, laat staan Israëli, mogen dan wel Saoedi Arabië niet binnen, in de praktijk is er een militaire alliantie met de zionistische staat en de VS. Niet dat alles tussen beiden altijd harmonieus verloopt. De openlijke ruzie rond de val van de Egyptische fundamentalistische regering van president Mohamed Morsi toonde dit aan. Waarbij Saoedi Arabië samen met Israël zich tegen de VS en Morsi keerden.
Maar wat betreft Syrië trekken de drie landen ongeveer en nog voorlopig zo te zien aan een zeel. Wel zouden Israël en Saoedi Arabië de VS al twee jaar geleden direct militair hebben willen laten interveniëren. Dit in plaats van het sturen van adviseurs, wapens en het geven van diplomatieke en financiële steun zoals nu.
Maar het waren de voorbije week merkwaardige dagen. Zoals het bezoek van de Iraanse president Hassan Rouhani aan de VN in New York, de wijze waarop de westerse pers hem de voorbije twee weken presenteerde, het private onderhoud tussen de ministers van Buitenlandse Zaken van de VS en Iran en het telefoongesprek tussen de presidenten Obama en Rouhani.
Bashar al Assad - In gesprek met Iraanse delegatie - Instagram
De Syrische president Bashar al Assad moet vermoord worden wegens zijn goede relaties met Iran en Hezbollah. Hier in gesprek met de vorige Iraanse minister van Buitenlandse Zaken.
De snelheid waarmee dit gebeurde was moeilijk om te volgen. Zeker daar het erg grote gevolgen kan hebben voor het Midden-Oosten en West-Azië in het algemeen. Want uiteindelijk draait de oorlog tegen Syrië niet om president Bashar al Assad maar om Iran en Hezbollah en de wil van Israël om gans de regio te vernietigen. En bovendien is Iran een buur van Afghanistan.
Vragen stellen
Vooral Israël maar vermoedelijk ook Saoedi Arabië willen Iran zo kapot mogelijk, want dat is in de regio de grootste en feitelijk enige tegenmacht voor hun regionale hegemonie. Het voor volgende maand geplande bezoek van Rouhani aan Mekka en Riaad is daarom merkwaardig en van heel groot belang. Het kan erg verstrekkende gevolgen hebben. In de positieve zin dan.
De jihadistische rebellen in Syrië en ook Israël moeten zich daarom grote vragen aan het stellen zijn. In Syrië wordt de chaos aan rebellenzijde steeds groter. Zelfs rebellenvriend Jorn De Cock, correspondent in Beiroet voor De Standaard, neemt tegenwoordig al afstand van het stelletje koppensnellers, kannibalen en verkrachters.
Veel animo in Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten voor die moordzuchtige terreurbendes is er nog amper te vinden. Alleen nog extremisten als de Republikeinse senator John McCain neemt het in de VS voor hen op.
Natuurlijk is alles nog maar in haar beginstadium en zal men in het westen deze nieuwe nederlaag op een handige wijze moeten verkopen. Door Rouhani steevast voor te stellen als ‘de gematigde man waarmee men zaken kan doen’ effent men natuurlijk naar het publiek toe de weg naar een einde van deze oorlog.
Maar dat men in Israël niet gelukkig is met die reizen van Rouhani is zeker. De huidige Amerikaanse buitenlandse politiek werd de laatste jaren vooral in Jeruzalem en Riaad gemaakt. Vraag is of dit nu gaat veranderen en men Iran als een onafhankelijk land zal aanvaarden. Zeker is dat de komende Hajj met veel aandacht zal gevolgd worden.
Kan het Midden-Oosten eindelijk tot rust komen of blijven Riaad en Jeruzalem verder op de oorlogstrom slaan? Daarover zal het tussen beiden gaan. Niet over steentjes gooien in Mekka.
Willy Van Damme