zaterdag 30 maart 2013

Heldhaftig. Vastberaden. Barmhartig



Mij wordt zo nu en dan door vooral Amerikanen en Joods-Israeli's gevraagd wat voor volk Nederlanders nu precies zijn. Mijn antwoord is steevast dat Nederlanders niet fundamenteel verschillen van andere volkeren, dat wil zeggen: er zijn ook hier fatsoenlijke en onfatsoenlijke mensen, ondanks het feit dat  veel Nederlanders toch denken dat ze fatsoenlijker zijn dan andere volkeren. En dan volgt meestal het begrip poldermodel: het gesjoemel en de rottigheid die in Italie gewoon wordt samengevat met het woord: corruptie. 

Vandaag bericht Het Parool op de voorpagina een weerzinwekkend feit dat al langer bekend is, maar desondanks opnieuw als een klap aankomt. Het gaat hier om de linkse stad Amsterdam die claimt door de eeuwen heen tolerant te zijn geweest, en die graag ook in het Engels het volgende laat weten:


Queen Wilhelmina of the Netherlands wanted to remember the role of the citizens of Amsterdam during World War II and created a motto consisting of the Dutch words 'Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartig', meaning 'Valiant, Steadfast, Compassionate'. On March 29, 1947, Wilhelmina presented the motto as part of the coat of arms of Amsterdam to the city government.[1]
Never will I forget the emotion that overwhelmed us, when eyewitnesses first notified us in London of how the entire population had actually turned against the inhumanity of the cruel tyrant.[i][3]
In the coat of arms of Amsterdam, the motto is written on a silver scroll. This scroll is positioned on top of the compartment under the escutcheon.

Onthoudt dus: 

Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartig.

vanwege de houding van de bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar deze kwalificaties verhullen een leugen, want tegelijkertijd werkte het stadsbestuur, de ambtenaren, de politie, de NS op grote schaal mee aan het oppakken en deporteren van joodse Amsterdammers die al dan niet door mede-Amsterdammers voor een judasloon waren verraden. Bovendien hadden Amsterdamse ambtenaren nog voordat de bezetter erom had gevraagd, concentraties joodse Amsterdammers in kaart gebracht zodat de nazi's meteen met de jacht op hen konden beginnen. Het gevolg is geweest dat procentueel tweemaal zoveel joden uit Nederland werden vermoord dan uit Belgie, en driemaal zoveel als uit Frankrijk. En hun verlaten huizen werden door buren en andere Nederlanders geplunderd, tot aan het hout toe. Dit zijn feiten die achter de fraaie woorden schuilgaan en waarover doorgaans in alle talen gezwegen wordt door de Nederlanders.

Het Parool bericht vandaag onder de kop 'Gemeente eiste erfpacht op van terruggekeerde Joden,' waarbij joden met een hoofdletter wordt gesproken, kennelijk in de overtuiging dat ze een ander volk zijn dan Nederlanders, of misschien wel omdat journalisten roomser willen zijn dan de paus, want -- zoals bekend -- geen volk dat zich vandaag de dag zo filosemitisch opstelt als het Nederlandse. Maar dat wordt ook alleen met de mond beleden want zoals Het Parool meldt:

De gemeente Amsterdam heeft na de Tweede Wereldoorlog Joodse oorlogsslachtoffers alsnog aangeslagen en beboet voor het niet betalen van erfpacht tijdens de oorlogsjaren.

Dit blijkt uit stukken van het Onwikkelingsbedrijf Gemeente Amsterdam (OGA). Het ging vaak om Joden wier huizen door de Duitsers of de NSB in beslag waren genomen. Sommigen van hen waren ondergedoken of afgevoerd naar een concentratiekamp. De documenten zijn bij de digitalisering van dossiers in handen van studenten gekomen. Die ontdekten dat de gemeente de originele stukken één dezer dagen zal vernietigen.

Amsterdam dwong de Joodse oorlogsslachtoffers niet alleen alsnog erfpacht te betalen, maar legde hun ook een boete op wegens late betaling. De Joden werden zelfs aangeslagen als hun huizen op erfpachtgrond er niet meer stonden, omdat ze gesloopt of gebombardeerd waren. Daarmee trad Amsterdam strenger op dan andere gemeenten...

Volgens Naftaniel was ook sprake van onrechtmatige naoorlogse inning van hondenbelasting en 'straatgelden' (ozb) bij Joodse oorlogsslachtoffers. 'Hetzelfde gebeurde door gas- en electriciteitsbedrijven, die in handen waren van de steden.'

Het Nederlandse Instituut voor Oorlogsdocumentatie (Niod) stelt dat wetenschappelijk niets bekend is over deze kwestie. De zaak kwam ooit in 1948 kort in Het Parool aan de orde, na een besluit van de gemeenteraad.

Nogmaals, geen volk dat zich zo filosemitisch opstelt als het Nederlandse, tot het geld ruikt en joodse slachtoffers (met een kleine letter collega's, ze behoren tot het Nederlandse volk. Dat weten jullie toch.) bestolen kunnen worden. Ik kom hierop terug.



20-06-1943 - Amsterdam-Zuid en een deel van Amsterdam-Oost worden afgesloten om met een grote razzia de laatst overgebleven Joden op te pakken en te deporteren. in samenwerking met de Amsterdamse politie sluiten Duitse soldaten straten af en doen huiszoekingen. De opgepakte Joden worden per tram naar station Muiderpoort vervoerd vanwaar zij worden overgebracht naar kamp Westerbork. De meesten gaan hierna naar de vernietigingskampen, zoals Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen en Sobibor. In totaal worden op deze dag 6000 joden opgepakt.

Geen opmerkingen: