woensdag 30 juni 2010

Daphne Meijer 13

Daphne Meijer: blind joods noodlot.

De zionistische journaliste Daphne Meijer schrijft:

Ik ken veel linkse joden. Sterker nog, ik ben er zelf ook een. Wij maken ons druk over de toestand in de wereld, en schuwen de zelfkritiek niet. Behalve als het over het concept van het ‘uitverkoren zijn’ gaat.
http://www.reliflex.nl/article.aspx?ArticleId=364

Over deze leer van het particularisme schreef de Joods-Israelische auteur Abraham Jehoshua in zijn essaybundel Naar Een Normaal Joods Bestaan:

Diep in het wezen van onze identiteit ligt de eis dat wij anders, afwijkend, uniek en bijzonder zullen zijn; dat wij ons van alle andere volkeren moeten onderscheiden… Een volk dat ánders is, héél anders. De idee om 'als andere volkeren' te zijn, klinkt de Jood zonder meer negatief in de oren… En toch, ook al lijkt de wens om uitverkoren te zijn en verschillend van de medemens in het individuele vlak dwaas of zelfs krankzinnig, is het merkwaardig te zien hoe wij in het nationale vlak deze opvatting of roeping als bijna vanzelfsprekend accepteren. Ik schrik vaak wanneer ik orthodoxe joden, maar ook wel niet-gelovigen, hoor zeggen: 'Wij mogen niet als andere volken zijn; als Israël een staat zou worden als alle andere, dan verliest hij zijn recht van bestaan.' Niets schijnt beledigender voor een Jood, en voor sommige Israëli’s, dan een volk te moeten zijn als alle andere… 

Is het principieel mogelijk anders te zijn, afgezien van de al bestaande verschillen tussen allerlei volken? Het is inderdaad mogelijk om anders te zijn, maar binnen relatieve grenzen – het verschil is nooit absoluut. En in dit relatieve verschil delen alle volken. En toch wordt aan het Joodse volk op ondubbelzinnige wijze de eis gesteld dat het verschillend, ánders zal zijn dan andere volken. Stapels interpretaties zijn al over dit onderwerp geschreven. Het Joodse volk zuchtte onder de last van deze innerlijke opdracht, die het niet kon vervullen binnen het raam van het normale soevereine bestaan in zijn land, eenvoudig omdat hij onuitvoerbaar was. De enige manier om deze opdracht uit te voeren, was in ballingschap te gaan. Zolang het volk zich in de gola bevindt, onderscheidt het zich inderdaad fundamenteel van de rest van de volken… De gola schept het verschil tussen ons en de andere volken. Aangezien we fundamenteel onmachtig zijn onszelf anders te maken, brengen we een 'technische' scheiding aan, als we een dergelijke uitdrukking in deze context kunnen gebruiken. En deze technische afscheiding schept een essentie die, ook al bevalt ze ons niet en bezorgt ze ons geestelijk en lichamelijk leed, een neurotische oplossing biedt voor een onuitvoerbare opdracht. Zijn eenzame bestaan onder vreemde volken, ook al lijkt de Jood in ieder opzicht op het volk te midden waarvan hij leeft, al spreekt hij zijn taal en deelt hij zijn leven – dit bestaan en het Jood-zijn op zich onderscheiden hem, en geven hem het prettige en bevredigende gevoel ánders te zijn… Een uitverkoren volk, een voorbeeldige maatschappij – het zijn lege frasen.

En tegenover mij zei dezelfde Jehoshua in 1990:

Dat ánders willen zijn dan alle andere volkeren is op de een of andere manier een noodzakelijke component van onze identiteit. We zijn zo gevormd, zo staat het in de Thora en in alle teksten die voor ons het belangrijkst zijn, die permanent aangehaald worden, die de codes van de joden vormen. Het feit dat men anders moet zijn dan alle andere volkeren is buitengewoon belangrijk voor alle joden, niet alleen de religieuzen. Natuurlijk wil ieder volk wel een beetje anders zijn, maar hier is sprake van een obsessie. En die obsessie is allesomvattend. De joden zijn ervan overtuigd dat als ze niet héél anders zouden zijn dan alle andere volkeren, zij hun identiteit zouden verliezen. En zoals ik geschreven heb is het anders-zijn een onmogelijke opdracht. Dat idee komt voort uit de Bijbel, al in Numeri staat: 'Zie een volk dat alleen woont, en onder de natiën zich niet rekent.' Die opdracht is het logische gevolg van het feit dat het nationaal gevoel onder de joodse stammen in het begin zwak was. De Joden waren al een volk voordat ze een land bezaten, voordat ze een gemeenschappelijke taal hadden, voordat ze een nationale structuur hadden. Dus moesten ze zich op een andere manier onderscheiden van andere volkeren, die wél een grondgebied en een gemeenschappelijke taal en nationale instellingen bezaten. Als u het Oude Testament niet leest als een openbaring maar als een sociologisch verslag dan ontdekt u dat de Joden een Egyptische stam waren die zich van de rest onderscheidde niet door het hebben van een eigen taal en een eigen land, maar door exclusiviteit te claimen. Op die wijze werd een eigen identiteit gevormd. Het eerste van de tien geboden begint met: ‘Ik ben Jaweh uw God, die u uit Egypte heeft geleid, het slavenhuis.’ Daar begint de scheiding, de gedachte een uitverkoren volk te zijn. Ik bedoel: hoe zou het volk zich op een andere manier hebben kunnen onderscheiden? Hoe zouden deze rondzwervende stammen zonder een gemeenschappelijke taal en zonder een eigen grondgebied een gemeenschappelijke identiteit hebben kunnen ontwikkelen? Alleen door de opdracht om anders te zijn dan alle andere volkeren konden ze een eigen gemeenschappelijke identiteit opbouwen. 

De vraag was destijds: hoe overtuig je een groep mensen zonder een gemeenschappelijke taal en een eigen land om alles achter te laten en 40 jaar lang door een woestijn op zoek te gaan naar een of ander beloofd land, als je hen er niet allereerst van overtuigt dat ze allemaal héél bijzonder zijn, volstrekt anders dan al die anderen. En hoe werden ze overtuigd? Door hun profeten, die van God hadden vernomen dat de Joden een uitverkoren volk waren met een unieke missie. Een volk dat zelfs van de Allerhoogste het goddelijk recht had gekregen om andere volkeren te doden en te verdrijven uit een gebied dat door hun leiders '’het beloofde land” werd genoemd. Kortom, dat anders willen zijn, dat het bestaansrecht van de joden legitimeert, ligt diep verankerd in het joodse bewustzijn. Zelfs het wereldse zionisme gebruikte voortdurend de gedachte van het anders zijn door te stellen dat wij naar Palestina zijn gekomen om “het licht onder de naties” te worden, zoals in het Bijbelboek Jesaja staat en door Theodor Herzl bijna drie millennia later klakkeloos werd overgenomen. En nog steeds hoor je de meest doortrapte, de meest corrupte politici verklaren: 'Israël kan niet als andere naties zijn. Wij moeten anders zijn, beter zijn,' en ondertussen sturen ze wapens naar wrede dictators in Midden-Amerika en naar het Apartheidsregime in Zuid-Afrika. Het is een hypocrisie die desastreus is voor mijn land, want, zoals ik tien jaar geleden heb benadrukt, op die manier raken we volstrekt geïsoleerd en roepen we onheil over onszelf af. Wij zijn gewend geraakt om een beschuldigende vinger naar de wereld op te heffen en zijn daardoor niet vatbaar voor oprechte kritiek. Er is in Israël een toenemend gebrek aan realiteitszin: wij hebben altijd gelijk en de rest van de wereld heeft altijd ongelijk en niet anders. Wat er met ons gebeurt, zien we niet als een logisch gevolg van eigen handelen, maar als het resultaat van een blind joods noodlot. Wij zijn slechts het slachtoffer van een werkelijkheid die wij zelf niet maken. Zolang we blijven geloven dat we exclusief zijn, anders dan alle andere volkeren, een uniek slag mensen dat permanent in conflict met de wereld moet leven, heeft Israël geen toekomst. De gedachte dat wij anders zijn dan alle anderen, kenmerkend voor de joden in de diaspora, moet uit de ziel van de Joods-Israëli’s. Hier heeft het een contraproductieve functie. Hier hoeven we niet anders te zijn dan de andere volkeren, als Israëli’s moeten we ons juist gedragen als andere volkeren, moeten we ons houden aan de internationale spelregels en aan het recht. Als Israëli’s zijn wij net als alle andere volkeren, hier kunnen we onszelf zijn, er is geen reden om anders te willen zijn, we zijn al anders, net zoals de Nederlander anders is dan de Belg, we hebben de golamentaliteit niet meer nodig om te zijn wie we zijn, het leidt alleen maar tot zware geestelijke uitputting, die we nu dan ook in Israël zien,

aldus Abraham Jehoshua, een van de meest vooraanstaande schrijvers van Israel. Het gevoel wezenlijk anders te zijn dan de rest van de bijna 7 miljard leden tellende wereldgemeenschap is in werkelijkheid een psychische stoornis die uitgaat van een 'blind joods noodlot.' En dat laatste is tevens de kern van het wereldse zionisme. Dat kan zich alleen rechtvaardigen door het bestaan van antisemitisme. Het is namelijk het christelijke antisemitisme dat na de holocaust heeft geleid tot het ontstaan van 'de Joodse staat' Israel, waar de vervolgde joden op aarde zich in een eigen -- inmiddels -- ommuurde getto kunnen afscheiden van de rest van de mensheid , en waar ze zich niets van de internationale gemeenschap hoeven aan te trekken maar waar ze pas echt 'exclusief' kunnen zijn, 'anders dan alle andere volkeren, een uniek slag mensen dat permanent in conflict met de wereld moet leven.' 

Welnu, Daphne Meijer schrijft dit:

Ik ken veel linkse joden. Sterker nog, ik ben er zelf ook een. Wij maken ons druk over de toestand in de wereld, en schuwen de zelfkritiek niet. Behalve als het over het concept van het ‘uitverkoren zijn’ gaat. Er is sprake van een enorme illogica: aan de ene kant herinneren joden zich het elke dag, onder andere in het Alenoe-gebed, waarin de zinsnede staat: “Wij danken U dat U ons niet gemaakt hebt als de andere volkeren.” En soortgelijke teksten in andere gebeden: “... dat U ons uitgekozen hebt boven anderen.”
‘Uitgekozen boven anderen’ slaat, met name wanneer je niet (langer) in een transcendente scheppende kracht gelooft, nergens op. En volgens onze huidige normen die stellen dat 
all men are created equal is hier sprake van racisme. Dit racisme wordt echter vrijwel nooit aan de orde gesteld. 


Dat laatste kan ook niet anders, want het hele concept van een exclusief 'Joodse staat' is juist gebaseerd op een racistische opvatting. Hier ontstaat het ware probleem voor joodse zionistische Europeanen die zich definieren als 'links'en 'progressief'. Hoewel ze zich als 'verlichte burgers' niet langer meer kunnen beroepen op het religieuze particularisme, zijn ze gedwongen een andere rechtvaardiging te zoeken voor het bestaan van 'het beloofde land'. En die rechtvaardiging is inmiddels het slachtofferisme, het gecultiveerde slachtofferschap. Belangrijk is te beseffen dat zonder het christelijke antisemitisme Israel niet had bestaan, en zonder het slachtofferisme Israel al lang zijn terreur had moeten staken. Met andere woorden: hoe meer antisemitisme en slachtofferisme des te sterker staat de zionistische rechtvaardiging van 'rechts' en van 'links'. Nadat ik over dit joods slachtofferisme had geschreven kreeg ik van Daphne Meijer op 9 mei jongstleden de volgende reactie: 

Duidelijk is dat er een snaar is geraakt bij Daphne Meijer. Ze beseft dat het slachtofferisme een negatief fenomeen is dat uiteindelijk tot immoraliteit leidt. Maar tegelijkertijd kan ze de rechtvaardiging om het slachtofferschap te cultiveren niet laten varen omdat er dan geen enkele rechtvaardiging meer is voor de Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking. Bovendien komt dan de eigen identiteit in de knel die juist gebaseerd is op het gecultiveerd slachtofferschap.  En dus blijft ze als het ware wanhopig op zoek naar een rechtvaardiging van het slachtofferisme door mij dit te schrijven: 


Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept. Met andere woorden misschien: nu wil ik een antithetische bijdrage in de thread lezen, zodat iedereen ook weer een stap verder komt. 

14 opmerkingen:

Anoniem zei

Antisemitisme is geen discriminatie


dinsdag 29 juni 2010 15:46 De Tweede Kamer heeft ingestemd met de door de ChristenUnie ingediende motie om de toenemende antisemitisme te bestrijden. De ChristenUnie wil dat de politie de meldingen van antisemitisme apart registreert zodat er een duidelijker beeld ontstaat van de omvang hiervan. Tweede Kamerlid Joël Voordewind: ,,Jodenhaat neemt toe in Nederland. Ik maak me daar grote zorgen over. Door deze voorbeelden apart te registreren krijgen we duidelijker beeld wat de omvang hiervan is.”
Een grote meerderheid stemde voor de motie, de VVD stemde tegen.

De motietekst

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

constaterende, dat in 2009 het aantal gemelde incidenten ten opzichte van 2008 met 55% is gestegen, van 108 naar 167 incidenten;

constaterende, dat de politie geen uitingen van antisemitisme registreert, maar die van discriminatie wel;

van mening, dat registratie van meldingen van antisemitische uitingen en bedreigingen kan helpen om een beter inzicht te krijgen in de omvang van de problematiek;

verzoekt de regering politie en justitie te verzoeken meldingen van antisemitisme wederom te gaan registreren,

en gaat over tot de orde van de dag.

Voordewind

Van der Staaij

Arib

De Roon

Dibi

Van Raak


Zou men zich vergissen, 'wederom'

anzi

Anoniem zei

Naftaniel on twitter

@SebastiaanKrom @BalenalsnGieter Geheel onduidelijk waarom #VVD als enige stemde tegen motie voor aparte registratie antisemitisme @PaulKrom about 1 hour ago reply

anzi

Paul zei

Stan ,je stelt:

''Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept. Met andere woorden misschien: nu wil ik een antithetische bijdrage in de thread lezen, zodat iedereen ook weer een stap verder komt.

Een betere omschrijving van het gecultiveerde slachtofferschap is nauwelijks denkbaar wanneer Daphne Meijer schrijft:
Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest.
Meijer kan niet accepteren dat de slachtofferist wel degelijk voor het slachtofferisme kiest. Uit haar reactie wordt duidelijk hoe deterministisch haar mens- en wereldbeeld is. Zij heeft nooit gekozen, de wereld koos voor haar, haar bestaan op aarde voltrekt zich binnen de grenzen van wat Jehoshua noemt een 'blind joods noodlot.'''

Volgens mij bedoelt Daphne hier dat ze zich afvraagt waarom joden vrijwillig voor het slachtofferisme kiezen ,ondanks het feit dat dit voor hen geen gezellig wereldbeeld oplevert.
En daar wil ze een verklaring voor vinden.

Past ook beter bij haar andere opmerking:

''Er is veel behartenswaardigs in wat je schrijft over het Joods slachtofferisme. Ik zou je echter willen uitnodigen om een tegengeluid te zoeken. Waarom zijn de Joden in Nederland na 65 jaar nog steeds zo fucked-up? Waarom is het zo onmogelijk om de consensus te doorbreken? Waarom wordt iemand als Hajo Meyer zo uitgekotst? Is er een psycholoog, psychiater die hierover iets zinnigs heeft gezegd''

stan zei

paul

je loopt op mijn redenering vooruit. wanneer daphne meijer schrijft: ''Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept,' dan doet ze het voorkomen dat men gedwongen is voor het gecultiveerde slachtofferschap te kiezen. daarom wil ze dat ik met een verklaring kom. dat weiger ik, aangezien ik van mening ben dat men wel degelijk bewust kiest. vergeet niet dat het slachtofferisme voortdurend beloond wordt, en hoe. niet alleen de slachtofferist heeft het slachtofferschap nodig om te kunnen bestaan, maar ook degene die het slachtofferisme beloont heeft het gecultiveerde slachtofferschap nodig om zijn eigen identiteit te waarborgen. het is symbiose. maar deze argumenten volgen nog. ik bouw het stuk stap voor stap op.
groet
stan

Sonja zei

Stan: "...of ze zullen moeten toegeven dat ze direct of indirect de terreur van hun 'Joodse staat' steunen."

Maar dat hebben ze toch al gedaan?

Jaap Hamburger in februari 2009:

Door het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en acht andere Joodse organisaties werd begin januari naar aanleiding van de aanval op Gaza een verklaring uitgegeven waarin ze Nederland opriepen om 'solidair te zijn met de veiligheid van Israël'. Dat beschouw ik als bedrieglijk, een poging oude pro-Israëlische sentimenten te activeren om kritiek te smoren. De strategische veiligheid van Israël was helemaal niet in het geding. En wat betreft de veiligheid van Israëlische staatsburgers, die werd door het voorafgaand staakt-het-vuren geborgd. Het meest verbazingwekkende was dat die verklaring ook ondertekend was door het Joods Maatschappelijk Werk en het Israëlitisch Kerkgenootschap: twee organisaties die hun werkterrein in Nederland hebben en zich statutair helemaal niet horen uit te spreken over het Israëlisch-Palestijnse conflict, of de politiek van Israël.

Kijk, als de grote Joodse organisatie zich op deze cruciale momenten volledig identificeren met Israël en in alle toonaarden het optreden van Israël verdedigen, dan is het wat veel gevraagd van – laten we zeggen Marokkaanse jongens van 17, 18 jaar – dat die tezelfdertijd nauwgezet het gewenste onderscheid maken tussen Israël en 'de Joden'. Dan valt moeilijk van die jongeren te verwachten dat ze zeggen: wij laten die Joodse organisaties er helemaal buiten en richten onze kritiek alleen op het Israëlische beleid."
 
Als die jongeren leuzen tegen joden roepen – hoe misplaatst en verwerpelijk ik die leuzen ook vind – dan is dat geen uiting van sluimerend, autonoom antisemitisme, maar mede een reactie op de opstelling van de Joodse organisaties die zich, hoe je het ook bekijkt, solidair verklaren met de Israëlische agressie. Daarna maken die organisaties van dergelijke uitingen met veel tam-tam een nieuw maatschappelijk probleem, 'het oplevend antisemitisme' geheten. Die houding vind ik te vergelijken met die van een pyromaan die roept: 'Brand, brand', nadat hij die zelf heeft helpen aansteken.

http://www.eajg.nl/index.asp?navitemid=12&type=3&item=2204

stan zei

maar dat men terreur steunt heeft het cidi nooit publiekelijk toegegeven.
stan

Sonja zei

@anzi eerste reactie.

Antisemitisme gaat dus apart worden geregistreerd door de politie. Mijn eerste gedachte:

Maar dat is toch je reinste antisemitisme? Dat de overheid klachten van joden apart gaat behandelen?

AdR zei

Bij aangifte dient men zijn broek te laten zakken.
O nee, dan kan men ook nog moslim zijn.
Voor vrouwelijke aangevenden weet ik even geen criterium.

Anoniem zei

Volgens mij bedoelt Daphne hier dat ze zich afvraagt waarom joden vrijwillig voor het slachtofferisme kiezen ,ondanks het feit dat dit voor hen geen gezellig wereldbeeld oplevert.
En daar wil ze een verklaring voor vinden.

Ik denk meer dat het geen gezellig wereldbeeld oplevert voor de 'dader', alles wat niet jood is.

anzi

stan zei

anzi, ze stelt letterlijk dit:

'Het slachofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest.'

Paul zei

Stan ,je citeert steeds de eerste helft van de zin,

'Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest.' ,

logisch leidend tot de conclusie dat ''er niet vrijwillig gekozen wordt''

Inclusief het tweede deel blijkt de uitkomst omgekeerd
'Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest,omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept'

stan zei

paul,

'Het slachtofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest,omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept'

dus:

het slachtofferisme is onvrijwillig tot stand gekomen, het kon niet anders, want ik heb het niet gekozen 'omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept.' met andere woorden: de slachtofferist kan niet anders dan slachtofferist zijn. daar ben ik het dus niet mee eens.
stan

Paul zei

Nee,dat staat er volgens mij nou net niet

Het slachtofferisme is vrijwillig gekozen ondanks het feit dat het geen gezellig wereldbeeld om je heen schept.

Vraag is nu ,waarom?

Daphne probeert dus een rationeel te onderzoeken/vragen waarom men dat doet.Even los van het feit of die vraag te beantwoorden is m.i.

Daphne denkt maw dat er wellicht een geldige reden te bedenken is waarom joden dit zichzelf vrijwillig aandoen.
Een variant dus om het slachtofferisme te legitimeren.

stan zei

paul,

en dat laatste is nu precies wat ik probeer aan te tonen. dus kennelijk zijn we het eens. en in mijn optiek is er geen geldige reden, zoals brodsky terecht aangeeft. het gaat om macht.
stan

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...