dinsdag 24 november 2009

Hans Beerekamp van de NRC 4

Zoals bekend stond tussen 1933 en 1945 in Europa het humanitaire mens- en wereldbeeld 'haaks op de tijdgeest.' Een tijdgeest die grofweg samengevat kan worden als fascistisch. Dankzij het feit dat miljoenen geallieerde soldaten bereid waren hun leven in de waagschaal te stellen om die 'tijdgeest' te bestrijden kan ik nu in alle vrijheid schrijven wat ik wil. Mensen als ik waren in het totalitaire fascisme allang tegen de lamp gelopen. Dissidenten worden vernietigd, conformisten beloond. Ik bedoel, journalisten die de ene dag voor het communistische dagblad De Waarheid schrijven en de volgende dag naar het neoliberale avondblad de NRC overstappen, bezitten genoeg flexibiliteit om in elk systeem mee te draaien. Die mentale lenigheid bezit ik niet. Vandaar ook dat ik iemand die uit humanitaire overwegingen opkomt voor de 'onrendabelen' nooit zal afdoen als een 'ideologisch geinspireerde' pamflettist. Een sociaal bewogen mens respecteer ik net zo als ik al die jonge geallieerde soldaten respecteer die voor mijn vrijheid zijn gevallen. Daarentegen heb ik geen waardering voor een opportunistische tv-recensent, die sociaal bewogen burgers afdoet als anachronistisch verschijnsel dat 'haaks' staat 'op de tijdgeest.'

De 'tijdgeest' neemt de NRC tv-recensent als een onwrikbaar gegeven aan. Die kan niet bestreden worden, de' tijdgeest' heerst en dient als de werkelijkheid geaccepteerd te worden. Wat voor mens- en wereldbeeld spreekt uit de kwalificaties van Hans Beerekamp precies? Het komt volgens mij het dichtst bij dat van de roman De Conformist van Alberto Moravia, het verhaal over een ontmenselijkte bureaucraat die om te kunnen 'meekomen' telkens weer keurig 'de tijdgeest' volgt om zo zijn hachje te redden. Hij verandert met net zo'n gemak van fascist in democraat als Hans Beerekamp van communist neoliberaal werd. Alle anderen beschouwt de conformist, deze man zonder eigenschappen als 'ideologisch geinspireerde' idioten, die hun eigen loopbaan in gevaar brengen. Er bestaan miljoenen van dit soort mensen.

1 opmerking:

AdR zei

"Het klinkt heel arrogant, maar ik heb nog nooit in mijn leven ergens gesolliciteerd, ik werd altijd gevraagd."
Interessant...
Bron.

Marx zette naar zijn zeggen de dialectiek van Hegel weer op zijn voeten - en door de Tijdgeest te zien rondwaren kiest Beerekamp, de nooit-solliciteerder, voor het op zijn kop zetten van Marx in de geest van Hegel (zonder beiden ooit gelezen te hebben, kunnen we veilig stellen).

Het gelinkte stuk zegt genoeg: je werd in 1975 niet gevraagd voor De Waarheid als je niet linientreu was. Dus tot zover de vraag of hij inderdaad partijlid was.
Net als Max van Weezel, Anet Bleich, Elsbeth Etty - eh.... de lijst kan nog wel wat langer...
Al die mensen die de Tijdgeest en De Eisen van de Hypotheek goed aanvoelden door een mooie betrekking te krijgen bij een goedbetalende krant.

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...