Ben Knapen van de NRC 4

Wat opmerkelijk is aan veel journalisten/opiniemakers bij de commerciele massamedia is vooral ook hun schrikbarend gebrek aan historische kennis. Ze schrijven alsof telkens opnieuw het wiel wordt uitgevonden, alsof er geen oorzaak en gevolg bestaan, alsof de actualiteit zich in een lege ruimte voltrekt, in terra incognita. Wat mensen als Ben Knapen en Carolien Roelants niet beseffen is dat het oorspronkelijke impuls dat een systeem machtig heeft gemaakt op een bepaald moment is uitgewerkt, dat de geschiedenis vervolgens een herhaling van zetten wordt, en het systeem barokke tendensen gaat vertonen. Steeds extremer probeert het systeem zich in stand te houden met dezelfde werktuigen, terwijl het langzaam maar zeker afbrokkelt. Dat geldt voor elk systeem en vooral ook voor imperia. Een rijk dat is gebaseerd op expansie, en welk rijk is dat niet, stuit op een goed moment op zijn eigen grenzen. De Sovjet-Unie is een recentelijk voorbeeld, de VS een ander. Het in stand houden van het imperium kost tenslotte meer dan het oplevert en dat is einde. Kost, in de brede zin van het woord, politiek, militair, financieel etc. Het was de grote Edward Gibbon die in zijn Decline and Fall of the Roman Empire in 1781 constateerde dat 'the causes of destruction multiplied with the extent of conquest,' met andere woorden: de rek was eruit, de mobiliteit verdween, het vermogen zich aan te passen aan veranderende omstandigheden was teniet gegaan. Montesqieu toonde al enkele decennia eerder aan dat republieken 'could not extend themselves and expect to reproduce their constitutional system, their true essence', zoals Anders Stephenson, hoogleraar geschiedenis aan de Columbia Universiteit, in zijn heldere studie Manifest Destiny. American Expansion and the Empire of Right schrijft. 

De grondleggers van de VS, die de klassieken hadden gelezen, waren zich hiervan uitermate bewust. 'Altogether it was not a pleasant lesson to ponder for the Americans: internal degeneration of the republic into an imperial tyranny, concomitant militarism, and depravity. And there was an additional predicament, articulated by Macchivalli. If a republic was healthy to the degree that its citizens were virtuous (or "manly"), it contained, ipso facto, an inherent element of expansive, militant vigor; in which case there was a general tendency to corruption and eventual destruction.'  Van die corrumpering en ineenstorting van het huidige (neoliberale) systeem zijn wij op dit moment getuige, ondanks alle pogingen van politici om het failliete systeem overeind te houden. Ben Knapen heeft gelijk wanneer hij schrijft: 'Wall Street maakte vele jaren de dienst uit, betaalde praktisch voor elke senatorcampagne, was, kortom, het centrum van financiële, politieke en ideologische zwaartekracht', behalve dan dat de corrumpering van de volksvertegenwoordigers gewoon doorgaat, aangezien de plutocratie zijn macht niet kwijt is, wat Knapen ook mag beweren of wensen. Al dit is voorzien door de klassieken en ook door de Amerikanen zelf, door schrijvers als Mark Twain die aan het begin van de twintigste eeuw, tijdens het Amerikaanse bloedbad in de Filippijnen, uiterst scherpzinnig erop wees dat de VS geen rijk in het Oosten kon hebben en thuis een republiek kon blijven. Desondanks bleef de VS expanderen. Na de genocide op de Indianen op het continent zelf veroverde het rijk eerst Hawaii en Guam en volgde als het ware de rest. Dat de Filippijnen geen op zichzelf staand incident was, maar het begin van het Amerikaanse buitenlands imperialisme, blijkt uit de woorden van generaal Smedley Butler, oud-bevelhebber van het Amerikaanse Korps Mariniers, die in 1933 na ruim 33 jaar actieve dienst opmerkte: ‘Oorlog is misdaad. Hij wordt gevoerd ten voordele van de zeer weinigen ten koste van de massa. Ik ben heel lang een eersteklas uitsmijter geweest voor het bedrijfsleven. Voor Wall Street en voor de banken. Ik was in feite een misdadiger, een gangster voor het kapitalisme. Ik heb in 1914 Mexico veilig gemaakt voor de Amerikaanse oliebelangen. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Midden Amerikaanse republieken voor het profijt van Wall Street. In China heb ik ervoor gezorgd dat Standaard Oil ongestoord zijn weg kon gaan. Al Capone is niet verder gekomen dan drie wijken. Mijn werkterrein omvatte drie continenten.’  

U zult deze feiten nooit lezen in geschriften van  de officiele woordvoerders van de macht, de journalisten van de commerciele massamedia zoals Knapen en Roelants. Uiteindelijk moeten wij burgers er namelijk van doordrongen worden dat er weliswaar wat fout mag gaan, maar dat uiteindelijk de intenties van de westerserse macht goed zijn en onze machthebbers per definitie nobel van inborst is. Doen die poortwachters van de macht dit niet, dan worden ze gemarginaliseerd, en niets is voor dit soort journalisten zo erg als het niet meer kunnen aanschuiven aan de tafel van de macht.  Voor hen geldt tenslotte alleen de woorden zoals die op de dollar staan afgedrukt: 'Annuit coeptis; Novus ordo seclorum,' kortweg: 'God has blessed this undertaking; a new order for the ages.' Een nieuwe wereldorde, de woorden komen bekend voor. De commerciele journalistiek moet dit wel geloven, want er is niets anders dat de westerse plunderingen en terreur rechtvaardigen. Daarover later meer. Het enige dat nu nog opgemerkt moet worden is de onvoorstelbare onnozelheid van journalisten als Knapen en Roelants. Zij menen echt dat anderen te onwetend zijn om door hun mythen heen te prikken. En dat laatste nu is het enige dat mij telkens weer verbijsterd. Zoveel stupiditeit in 1 keer blijft moeilijk te verwerken.