Alex Burghoorn van de Volkskrant 12

Wanneer Alex Burghoorn van de Volkskrant suggereert dat 'Hoop toch kans [krijgt] in Israël' illustreert dit zijn schizofrene houding. Ik bedoel dit: zou Burghoorn als hij een Palestijn was geweest hetzelfde hebben beweerd? Nee, natuurlijk, dan zou hij in grote angst hebben verkeerd voor het Joods-Israelisch geweld. En dat geldt zelfs als hij een Palestijnse inwoner van Israel was geweest die nu bedreigd wordt met etnische zuivering. En dit alles weet hij zelf maar al te goed. Er bestaat dus een brede kloof tussen wat Burghoorn denkt en wat hij doet. Desgevraagd zal hij toegeven dat hij niet graag in de positie van een Palestijn zou willen verkeren, maar wat hij schrijft is daar volstrekt mee in strijd. Hij doet het voorkomen dat er 'hoop' bestaat. Daarmee rechtvaardigt hij de bestaande situatie waarbij extreem rechts in Israel de macht in handen heeft gekregen en de situatie nooit eerder zo uitzichtloos is geweest. De situatie is zo hopeloos dat de vooraantaande joods-Israelische journalist Gideon Levy in Haaretz de volgende wens uitspreekt: 'Let's hope Obama won't be a ''friend of Israel''' Lees verder: http://www.haaretz.com/hasen/spages/1035415.html

Het was Confucius die in The Great Digest schreef: 'wanting good government in their states, they first established order in their own families; wanting order in the home, they first disciplined themselves.' We hebben hier te maken met wat de Israelisch-Britse historicus Avi Shlaim 'een schurkenstaat' noemt waarvan de overgrote meerderheid van de Joodse inwoners zichzelf en de Palestijnen hebben getraumatiseerd door hun slachtofferschap uit politieke overwegingen te cultiveren. We hebben te maken met patienten. Net als de Serven destijds radicaliseren nu de Joden in Israel steeds verder, totdat genocide op de vermeende vijand, in dit geval de Palestijnen, het enige is dat overblijft. En de rechtvaardiging van dit proces wordt overvloedig gegeven door de journalisten in dienst van de pro-Israel lobby.