donderdag 6 maart 2008

Salomon Bouman 3

Twee dagen geleden stond er een beschouwend stuk van de oud-correspondent van de NRC in Israel, Salomon Bouman, in de slijpsteen voor de geest. Een citaat er uit:

'De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.'

Met alle verontschuldigde respect, maar dit is nonsense. Allereerst het begip: paradox. Een paradox is een schijnbare tegenstrijdigheid, die bij nader onderzoek waar blijkt te zijn.
Welnu, hier is helemaal geen enkele sprake van een tegenstrijdigheid om de simpele reden dat Israel vanaf het allereerste begin een zo groot mogelijk deel van Palestina wilde inpikken. Dit zei de grondlegger van de staat, Ben-Goerion, daarover:

“Ik ben voor gedwongen overplaatsing; ik zie niets immoreels daarin.” Zo rechtvaardigde David Ben-Goerion de latere etnische zuivering van Israel en Palestina tegenover het dagelijks bestuur van het Joodse Agentschap op 12 juni 1938.

Ook uit andere uitspraken blijkt het zionistische expansionisme:

'The territorial ambitions of Zionism were clearly spelled out by David Ben Gurion in a speech to a Zionist meeting on October 13, 1936: “We do not suggest that we announce now our final aim which is far reaching – even more so than the Revisionists who oppose Partition. I am unwilling to abandon the great vision, the final vision which is an organic, spiritual and ideological component of my ... Zionist aspirations.” [46]
In the same year, Ben Gurion wrote in a letter to his son:
A partial Jewish State is not the end, but only the beginning. I am certain that we can not be prevented from settling in the other parts of the country and the region.
In 1937, he declaimed:
“The boundaries of Zionist aspirations are the concern of the Jewish people and no external factor will be able to limit them.” [47] In 1938, he was more explicit: “The boundaries of Zionist aspiration,” he told the World Council of Poale Zion in Tel Aviv, “include southern Lebanon, southern Syria, today’s Jordan, all of Cis-Jordan [West Bank] and the Sinai.” [48]
Ben Gurion formulated Zionist strategy very clearly:
After we become a strong force as the result of the creation of the state, we shall abolish partition and expand to the whole of Palestine. The state will only be a stage in the realization of Zionism and its task is to prepare the ground for our expansion. The state will have to preserve order – not by preaching but with machine guns. [49]
In May of 1948 he presented his strategic aims to the General Staff. “We should prepare to go over to the offensive. Our aim is to smash Lebanon, Trans-Jordan, and Syria. The weak point is Lebanon, for the Moslem regime is artificial and easy for us to undermine. We shall establish a Christian state there, and then we will smash the Arab Legion, eliminate Trans-Jordan; Syria will fall to us. We then bomb and move on and take Port Said, Alexandria, and Sinai.” [50]'


Dat expansionisme is nog steeds de leidraad van zowel de linkse als rechtse vleugel van de zionistische beweging in Israel, zoals ondermeer blijkt uit de uitbreiding en bouw van de joodse nederzettingen op de Westbank. De werkelijke motieven van de Israelische regeringen heeft Salomon Bouman als correspondent 37 jaar lang angstvallig verzwegen. En doet dat, getuige zijn laatste stuk, nog steeds.

Nee, meneer Bouman, er is geen paradox, het feit dat Israel 'niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen' om vrede te sluiten is simpelweg dat Israel geen vredesovereenkomst wil sluiten, want dat betekent namelijk dat het zich uit de bezette gebieden moet terugtrekken. En dat wil Israel niet. Opmerkelijk is ook uw kwalificatie 'de Palestijnse gordiaansr knoop.' Meneer Bouman, de Palestijnen zijn niet de gordiaanse knoop, dat zijn nu juist de joods-Israelis's, die al decennialang een extremistische koers varen, zoals u uit de bovenstaande citaten en de huidige praktijk kunt opmaken. Het zijn de zionisten die er een onontwarbare kluwen van hebben gemaakt door het land in Bantoestannen op te delen waartussen de Palestijnen niet vrij kunnen reizen en er zeker geen levensvatbare staat van kunnen maken en door de Gaza Strook te belegeren en de Palestijnse bevolking te terroriseren.

Wat betreft uw mening dat Israel in 'economisch opzicht' sterk staat, geef ik u deze relativering van de Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi:

“Israel is het enige land ter wereld waarvan de economie en welzijn gebaseerd zijn op het importeren van kapitaal zonder kapitaalopbrengst, dat wil zeggen: op schenkingen. Het heeft een ongelooflijke hoeveelheid financiële steun van de Eerste Wereld gekregen – en alleen door de omvang van deze steun is het in staat geweest te overleven… Tussen 1948 en 1952 heeft de Verenigde Staten 13 miljard dollar in West-Europa gestort in het kader van het Marshall Plan. Gerekend naar de huidige koersen heeft Israel meer dan het equivalent van het Marshall Hulp ontvangen, voor een land met vier miljoen inwoners… Sinds de Oorlog in ’67 zijn de bezette gebieden een andere belangrijke factor in de Israelische economie geweest, die beheerd werden als klassieke koloniën – dat wil zeggen, zowel als een open markt voor export als een bron van goedkope arbeidskrachten. Honderdduizenden Palestijnen hebben een royaal aandeel gehad aan de Israelische economische voorspoed door lage lonen te accepteren voor zwaar en vuil werk… Kijkend naar de economische geschiedenis van Israel kunnen we concluderen dat het altijd een westerse buitenpost is gebleven in het Midden Oosten, in een relatieve luxe in stand gehouden vergeleken met zijn omgeving. Het is een militaire kolonie, met een enorm hoog percentage aan werknemers direct in dienst van de staatsbureaucratie. Deze economische en militaire realiteit bepaalt veel van Israel’s politieke retoriek.”

Mijn vraag is nu simpel: meneer Bouman, waarom vertekent u nu als meer dan drie decennia de werkelijkheid in dit conflict? Wat zijn uw motieven? Waarom verzwijgt u de feiten? Wat drijft u?

Ik heb tot nu toe geen enkel antwoord van u gehad op mijn vragen. Ik hoop en verwacht niet dat u dezelfde politiek volgt als Geert Wilders, die van alles roept, maar zich nergens wil verantwoorden voor zijn meningen. U krijgt van mij alle ruimte op mijn weblog om met mij in discussie te gaan, om mijn feiten te weerleggen, om mijn gedachtegang te bestrijden. Een democratie staat en valt bij een publieke gedachtenuitwisseling. Dus nogmaals, laat de lezers van deze weblog uw kant van de zaak weten. En dit is een vraag van mij, een collega, die net als u een heel leven lang al journalist is. In afwachting van uw antwoord. Morgen meer over uw stuk van afgelopen dinsdag.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...