Dit is Betsy Udink, de echtenote van een carriere diplomaat. Zij heeft twee boeken geschreven, over door de Verenigde Staten gesteunde islamitische dictaturen, 1 over Saoedi-Arabie en en 1 over Pakistan. Het zijn vlot geschreven boeken voor een breed publiek, niet diepgaand, en ook niet echt ter zake kundig. Beide boeken bestaan uit een serie indrukken, meningen, aannames en vooroordelen, die kenmerkend zijn voor iemand uit de westerse middenklasse. Door middel van haar anecdotische verhalen werkt mevrouw Udink mee aan het kweken van een nauw omlijnd ideologisch beeld van de islamitische wereld. Ik zou normaal niets over haar schrijven, ware het niet dat de slijpsteen voor de geest afgelopen vrijdag een kritiek van haar publiceerde op het boek van Benazir Bhutto waaruit overduidelijk blijkt dat Betsy niets van Pakistan begrijpt en waarschijnlijk zeer weinig ervan weet. Zo schrijft ze in haar kritiek: 'Toen Benazir Bhutto in de jaren negentig premier was, bouwde de geheime dienst, geheel buiten haar om, de Taliban op...' Ik concludeer hieruit dat mevrouw Udink geen serieuze analyses heeft gelezen over de ware gang van zaken en ook geen contacten bezit die haar uit de droom kunnen helpen. Het is een probleem waarmee meer carriere diplomaten en hun entourage zitten. En trouwens ook verrassend veel Nederlandse journalisten. Ze zijn, hoe zal ik het zo nauwkeurig mogelijk formuleren, ze zijn... te ideologisch. Ze kijken met een ideologische bril van goed en kwaad naar de wereld en beseffen niet dat de werkelijkheid veel complexer en doortrapter dan dat is. Ze lijken op mensen die ineens vanuit het publiek door een zakkenroller op het podium worden uitgenodigd en dan ineens hun bretels of poederdoos verliezen en het niet eens beseffen. Dit is onschuldig vermaak, iedereen lacht erom. Helaas zijn de beweringen van mensen als Betsy Udink geen vermaak, ze wordt niet aangekondigd als zakkenroller, maar als schrijver of journalist. Ze is geen van beide, ze is de echtgenoot van een carrierediplomaat, die bepaalde belangen dient. Ze schreef een boek over Pakistan dat in korte tijd vijf keer werd gedrukt. 16.000 exemplaren werden ervan verkocht. Helaas, want het is een boek niet gebaseerd op werkelijke kennis.. Zie: http://www.zemzem.org/site/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=31
Iemand die wel weet hoe de zaken in Pakistan zijn georganiseeerd, is de van origine Pakistaanse auteur Tariq Ali, zelf telg uit een vooraanstaande Pakistaanse familie. Over Benazir Bhutto schreef hij ondermeer dit:
'By the time she was re-elected in 1993, she had abandoned all idea of reform, but that she was in a hurry to do something became clear when she appointed her husband minister for investment, making him responsible for all investment offers from home and abroad. It is widely alleged that the couple accumulated $1.5 billion. The high command of the Pakistan People’s Party now became a machine for making money, but without any trickle-down mechanism. This period marked the complete degeneration of the party. All that shame-faced party members could say, when I asked, was that ''everybody does it all over the world,'' thus accepting that the cash nexus was now all that mattered. In foreign policy her legacy was mixed. She refused to sanction an anti-Indian military adventure in Kargil on the Himalayan slopes, but to make up for it, as I wrote in the LRB (15 April 1999), her government backed the Taliban takeover in Kabul – which makes it doubly ironic that Washington and London should be promoting her as a champion of democracy.'
Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v29/n24/ali_01_.html
Mevrouw Betsy Udink en haar echtgenoot beseffen natuurlijk wat de grenzen van het debat zijn en weten dat ze de pro-Amerika lijn van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken moeten volgen, wil hij tenminste zijn loopbaan succesvol kunnen afronden. Ik vermoed dat dat de reden is van haar kritiekloze beschrijving van Bhutto's politieke nalatenschap. De vermoorde en in Zwitserland wegens corruptie tot gevangenisstraf veroordeelde capo van de Bhutto-mafia, die door de Amerikaanse regering naar voren werd geschoven om Pakistan de schijn van een democratie te geven, moet door de westerse belangen bewierookt blijven als een engel van de democratie. Waarom de NRC iemand die een duidelijk belang heeft een kritiek laat schrijven waarin de staat van dienst van mevrouw Bhutto volkomen kritiekloos wordt behandeld, is tekenend. Ook deze krant steunt een politiek belang en is een ideologische krant. Waarom kunnen in de Angelsaksische pers wel onafhankelijke intellectuelen aan bod komen en hier niet?
2 opmerkingen:
Udink heeft langere tijd over haar verblijf (als vrouw van) in Pakistan geschreven in Trouw.
Voorpagina, woensdag 6 november 2002
Betsy Udink in Islamabad
PAGINA 15
Schrijfster en journaliste Betsy Udink bericht vanaf vandaag maandelijks over haar bestaan in Islamabad, de hoofdstad van Pakistan. ,,Het is nergens zo veilig als te midden van Pakistaanse moslims.''
Copyright: Trouw
Steve Coll 'Ghost Wars - The Secret History of the CIA, Afghanistan, and Bin Laden, from the Soviet Invasion to September 10, 2001'
"Every Pakistani general, liberal or religious, believed in the jihadists by 1999, not from personal Islamic conviction, in most cases, but because the jihadists had proved themselves over many years as the one force able to frighten, flummox and bog down the Hindu-dominated Indian army. About a dozen Indian divisions had been tied up in Kashmir during the late 1990s to suppress a few thousand well-trained, paradise-seeking Islamist guerrillas. What more could Pakistan ask? The jihadist guerrillas were a more practical day-to-day strategic defense against Indian hegemony than even a nuclear bomb. To the west, in Afghanistan, the Taliban provided geopolitical 'strategic depth' against India and protection from rebellion by Pakistan's own restive Pashtun population. For Musharraf, as for many other liberal Pakistani generals, jihad was not a calling, it was a professional imperative. It was something he did at the office."
Bhutto, die in het boek wordt geïnterviewd, is (achteraf) heel open over haar steun aan de Taliban, en dat ze daarover consequent gelogen heeft in de tijd dat zij aan de macht was. In een interview uit 2001 met Newsweek verklaart zij onomwonden:
"Initially we gave them political and diplomatic support. We also gave them fuel, food, communications, transportation. The Taliban rose up and were embraced by us because we saw them as the ticket to our own economic interests regarding Central Asia. [...] They listened to us. They did depend on our blessing so they didn’t want to annoy us."
In een 'PROFIEL' van Bhutto door Sacha Kester in de Volkskrant komt het woord Taliban niet eens voor, en staat er een foto van Musharraf in operettekostuum bij.
In Postuum Bhutto uit dezelfde krant: "Onduidelijk is nog steeds haar bijdrage aan de opkomst van de Taliban, die in deze periode ontstonden en met steun vanuit Pakistan (leger, geheime dienst) in Afghanistan de macht overnamen."
Dus zelfs als Bhutto het zelf toegeeft, is het voor de Volkskrant nog steeds "onduidelijk".
Een reactie posten