dinsdag 28 februari 2006

Misverstanden

Op Elqalem. nl schrijft Mohammed Faizel Ali: 'Als we dadelijk willen dat Nederlander van Turkse afkomst die nu ontkent dat er ook maar één Armeniër is omgebracht subiet wordt gebombardeerd tot een brutale, ongecultiveerde holocaustontkenner, dan hebben we eerst een strafrechter nodig die vaststelt dat de genocide op de Armeniërs een onweerlegbare historische feit is geweest. Dat zou knap zijn als je bedenkt dat het publieke debat over dit onderwerp nog in volle gang is. De wet wordt dan niets meer en niets minder dan een willekeurige inperking van het publieke debat. Het publieke debat wordt dan verplaats van het publieke domein naar de rechtszaal waar een rechter als een postmoderne Alexander van Macedonië gordiaanse knopen moet doorhakken over thema’s waar academisch geschoolde geschiedkundigen al decennialang hun gebit op stuk bijten. Daardoor ontstaat het gevaar dat in essentie historische, religieuze en politieke controverses door de strafrechter moeten worden beslecht, zonder dat de wetgever hem daarvoor afdoende beoordelingscriteria heeft aangereikt. Het zwaard van Damocles bungelt dan vervaarlijk boven de rechtstaat. De rechter wordt dan immers gedwongen politieke uitspraken te doen en moet met een mond vol kaviaar een u-vraagt-wij-draaien rechtspraak in stand houden om zo het morrende plebs en canaille tevreden te houden. Jammer genoeg ben ik clairvoyant genoeg om in te zien dat er eerder een gevangenisstraf boven het hoofd van deze ongecultiveerde, holocaustontkennende Turk hangt, dan bij bijvoorbeeld een respectabele VPRO opiniemaker en radiojournalist als Stan van Houcke die de terreur van Bin Laden op 11 september vergoelijkte en in een boekje over die aanslag schreef: ’De ontheemden, de machtelozen, de geterroriseerden, de onmondigen slaan terug met terreur’. En wat te denken van Maarten van Rossem die stelt dat de gevolgen van 9/11 schromelijk overdreven zijn. Moet hij dan ook in de gevangenis omdat hij bagatelliseert? Neen, natuurlijk niet want iedereen voelt instinctief aan dat het wetsvoorstel niet is geschreven voor onze Van Houcke’s en Van Rossems. De wet heeft als doel imams te verbieden ferme, flinke, stevige en machtskritische uitlatingen te doen. De wet heeft als doel Marokkaanse pubers af te laten schrikken met een gevangenisstraf die nu nog met foto’s van de moordenaar van Theo van Gogh naar school gaan. De tsunami-terreur van het omgekeerde dogma zal er dan voor zorgen dat de wet juist dat doet wat hij beoogt tegen te gaan, namelijk:” ….groepen tegen elkaar op te zetten en onlustgevoelens in de samenleving (verder) aan te wakkeren.” De dijken zullen dan definitief doorbreken en de strafrechtelijke apartheidswerkelijkheid zal uiteindelijk young and angry, verongelijkte allochtonen uitnodigen straatbarbecues en burgermaatschappelijke crematies in besloten kring in onze eigen banlieues te houden. Dit omdat net als bij terrorisme de oorlog ter bestrijding ervan immers gekenmerkt wordt door nogal veel non-combattanten onder de slachtoffers.' Lees verder: http://elqalem.nl/elqalem/aspx/template.aspx?group_id=5&category_id=35&item_id=681 Ik wil voor alle duidelijkheid graag twee misverstanden rechtzetten, namelijk 1. dat ik door te schrijven: ’De ontheemden, de machtelozen, de geterroriseerden, de onmondigen slaan terug met terreur,’ terrorisme 'vergoelijk.' Het zoeken naar een verklaring is niet tegelijkertijd het vergoelijken van een misdaad. Ik ben en blijf een fel tegenstander van welke vorm van terrorisme dan ook, en door wie dan ook gepleegd. En de reden is heel simpel: terrorisme keert zich tegen mensen die zich niet kunnen verdedigen, vrouwen, kinderen, bejaarden, mannen. Geen enkele profeet, of die nu Mohammed heet of Jezus rechtvaardigt het vermoorden van onschuldigen. Geen enkele democraat rechtvaardigt het vermoorden van onschuldigen. Alleen fanatici die overal, altijd en in elk systeem naar de macht streven, rechtvaardigen het onrechtvaardige. Dat gesteld hebbende blijft het noodzakelijk voor intelligente mensen om te zoeken naar de oorzaken van terreur. Terreur ontstaat ook vaak als contra-terreur. Op de achterflap van het boek waaraan Mohammed refereert schreef ik: 'Een vijfde van de wereldbevolking bezit 86 procent van de geproduceerde goederen op aarde, de overige viervijfde bezit de resterende 14 procent. Meer dan de helft van de wereldbevolking is jonger dan achttien jaar. Het overgrote deel van hen groeit in armoede op in respressieve maatschappijen. Tegelijkertijd worden ze onder invloed van de massamedia gedreven door dezelfde aspiraties en hoop als hun leeftijdgenoten in het rijke Westen. Worden hun verwachtingen gefrustreerd, dan zullen hun gevoelens van wrok onherroepelijk eindigen in extreme vromen van terrorisme. In de islamitische wereld is de ware voedingsbodem van de haat niet de godsdienst, noch de verschillen in beschaving, maar de armoede, onmondigheid, machteloosheid en vernedering van alledag en het terrorisme van de grootmachten zodra hun economische belangen bedreigd worden. De feodale houding ten opzichte van de arme landen is na 11 september 2001 onhoudbaar geworden.' Dat was de strekking van '11 september. Het Keerpunt.' Dat is tegelijk ook de reden waarom Mohammed's argument niet opgaat dat ik niet vervolgd zal worden en 'Marokkaanse pubers' wel. Het tweede misverstand is dat de Armeense holocaust een academische kwestie zou zijn. Dat is de opvatting van de Israelische politicus Shimon Peres, die de Armeense holocaust ontkent. 'On April 11, 2001, Peres was quoted in the Turkish Daily News as saying:"We reject attempts to create a similarity between the Holocaust and the Armenian allegations. Nothing similar to the Holocaust occurred. It is a tragedy what the Armenians went through but not a genocide." Peres' motives were, of course, transparently political. Turkey is probably Israel's most important ally after the US. It's certainly its only Muslim ally. And Turkey lets Israel station part of its airforce there and probably serves as a base for Israel to infiltrate northern Iraq. So Peres believes that Israel's significant interests (see the post about Bill Clinton below) make it necessary for him to behave in the most vile way possible. However, there is a hero in this story -- Israel Charny, a professor at Jerusalem University and perhaps the world's foremost scholar of the psychology of genocide. When Peres said this, Charny wrote a letter to him saying: ...you have gone beyond a moral boundary that no Jew should allow himself to trespass...as a Jew and an Israeli I am ashamed of the extent to which you have now entered into the range of actual denial of the Armenian Genocide, comparable to denials of the Holocaust. And this wasn't Charny's first run-in with the Israeli government. As this Jerusalem Post profile of Charny explains:Charny's advocacy of the Armenian cause led him into a more serious confrontation with the Israeli government in 1982. He had invited several researchers to deliver papers on the Armenian genocide at the first international conference on the Holocaust and Genocide which he organized, together with Nobel laureate Elie Wiesel. Under pressure from Turkey, the Israeli government urged the organizers to cancel the conference or hold it outside Israel, but Charny refused. The incident led to a brief falling out with Wiesel, who ultimately withdrew from the conference, which was held in Israel and attracted some 300 participants. Charny also believes the affair may have cost him his job at Tel Aviv University, where he lost his bid for tenure shortly after the controversy.' Zie: http://www.tinyrevolution.com/mt/archives/000117.html Kortom, de joodse holocaust is helaas geen unicum in de geschiedenis van de mensheid geweest. De Armeense holocaust is uitgebreid gedocumenteerd. Of die holocaust heeft plaatsgevonden is geen academische kwestie waarvan de juistheid alleen door een rechter kan worden bepaald. Sla de literatuur erover er maar op na.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...