HERFST
De bomen roesten in het zieke licht
langs somber in zichzelf gekeerde grachten.
In wilde, stormdoorvlaagde regennachten
vertoont de maan een bleek, behuild gezicht
boven de lege straten, smalle schachten
waar in een onverbiddelijk gericht
de zomer langzaam voor het najaar zwicht,
terwijl de huizen op het einde wachten.
Tegen de morgen is de strijd beslecht.
Een vage geur van heimelijk bederven
heeft aan de moede wind zich vastgehecht.
Tussen een handvol dunne zonnescherven
heeft zich de zomer moeizaam neergelegd
om eenzaam en onopgemerkt te sterven.
Hanny Michaelis
1 opmerking:
Hoi Stan. Via Anja's blog werd k opmerkzaam gemaakt op jouw blog. Zo heb ik weer een vast adres, waar ik dagelijks even op bezoek kan gaan voor het horen van duidelijke meningen, en goed nieuws, ik wens je heel veel succes hiermee.het ziet er goed uit. En heerlijk om te lezen hartelijke groet Trees uit Sakhnin
Een reactie posten